On beş gün öncede Mesudiye Kayalıhisar Sivas Kangal, Divriği, Kemaliye ye gittim. Mesudiye çok güzel bir ilçemiz. Kredi Yurtlar kurumunun öğrencileri ile tanıştık. Yıllar önce bir arkadaşım vardı, Şahin Tuncer, eski muhtar veda BBP İlçe Başkanı onunla gezdik şunu gördüm ki; Devletin denetim mekanizmasında görev yapan kardeşlerimiz Mesudiye Kredi Yurtlar Kurumunda kalan öğrencilerin hallerinden bir haberler. Çok bakımsız öğrenciler, çalışanlar geleceğe çok fazla umutla bakamıyorlar. İnşallah birkaç yıl sonra kapanmaz. Mesudiye ye artı birkaç daha kaliteli üniversite bence lazımdır. Halkının vatansever olması yeterlidir. Oradan Divriğiye geçtim. Çok güzel bir camii ve de camiinin birkaç taç kapısı var. Taş işlemeciliği harikalar yaratmış. Duyduğuma göre Divriği Yavuz Sultan Selim tarafından Türkiye’den Kabe’ye gitmek isteyen hacıların fakirlerinin ihtiyaçlarının karşılamak üzere vakfedilmiş. Bunu bana söyleyen resimde gördüğünüz pala bıyıklı ve de T.C.B.B.Y ‘nin en eski personeli hala emekliliği gelmiş olduğu halde teknik adam olduğu için görevi başında. Divriği halkı misafiri pek sevmiyor. Onlarda benim gibi Divriği’de misafirler herhalde bu kanaati makamında olduğu halde benle görüşmedi ve de sebebini söylemedi. Orada 3 gün kaldıktan sonra sabah 07: 30’da gelmesi gereken posta treni 09: 30’da geldi. Onla 3,5 TL verip Boğataş Kemaliye’ye vardım Karayolu var ama vasıta işlemiyor. Kemaliye’nin özelliği Yavuz Sultan Selim tarafından halkı 1500 yıllarında Şah İsmail’e karşı oralarda emniyeti sağlamak için Kafkasya’dan getirilen bir halk. Nüfus o zaman 42.000, 1500 yılları Ankara 10 bin. Şuan Kemaliye 2.300 kişi hapishanesi boş halkı dürüst en üç kağıtçıları ise odun kömür satanlar onlarda yaz sıcağında banyolarını kömürlerin üzerinde yaparlarmış. Kemaliye Belediye Başkanı dönemi daha önce babası ondan öncede dedesi belediye başkanıymış. Dürüst, güler yüzlü babacan bir kişilik, Belediye Başkanının adı Mustafa Haznedar.

ÇİN BELEDİYESİ KARDEŞ ŞEHİR NİŞANESİ

Belediye menfaatlerini koruyan vatandaşın içinde tek dolaşan, gerçekten açığı olmayan katakullisi olmayan bir kişilik, hatasını bulan varsa bana da söylesin, ben bulamadım. Onun anlattıklarına göre Yavuz Kafkasya’dan bu kardeşleri Kemaliye’ye getirince onlara da 1520’li yıllarda İstanbul’un Topkapı Sarayı’nın sur içinin et ve de odun, kömür ihtiyaçlarının imtiyazını vermiş. Kemaliyeliler o günden beri İstanbullu ben, babam, annem ve de dedem

İstanbul doğumlu olmamıza rağmen bizimkiler 1680 yılından beri nüfus kayıtlarına göre İstanbul Fatihliyiz. Yani Kemaliyeliler aslında İstanbul’un daha yerlisiler. Kemaliye’den ilginç isimler veriyorum.1842 yılında Kemaliye 42.000 Nüfus aynı tarihte Ankara 10.000 Nüfusa sahiptir.